- BY dscreative
- POSTED IN Άρθρα
- WITH 0 COMMENTS
- PERMALINK
- STANDARD POST TYPE
Αποδείχτηκε προφήτης ο Μακριδάκης: «Αν έρθεις στη Χίο επίσκεψη, η ζωή σου θα αλλάξει».
Είχε δίκιο. Το πασχαλινό λογοτεχνικό εργαστήρι ήταν μια αποκάλυψη: σα να άνοιξα μια πορτούλα και να μπήκα σ’ ένα κόσμο μαγικό, όπου με περίμενε μια τεράστια αγκαλιά. Μια αγκαλιά από γυναίκες με ζεστή καρδιά, γεμάτες θάρρος να ανοιχτούν, να εκτεθούν και να χωρέσουν και τον Άλλο. Ζούσαμε ένα θαύμα, μαγειρεύαμε παρέα, διηγούμασταν τα προσωπικά μας, γελούσαμε με τις γκάφες μας.
Τα συστατικά τέλεια, το γλυκό έδεσε, η λαχτάρα να το ξαναγευτούμε δυνάμωσε τη σχέση. Φτιάξαμε ομάδα στο messenger όπου ανταλλάσσουμε τις αγωνίες μας και τις χαρές μας, ψάχνουμε ακόμη το απόλυτο ερωτικό τραγούδι, στέλνουμε κείμενα για επιμέλεια η μια στην άλλη, λέμε καλημέρες και καληνύχτες.
Συναντιόμαστε μια δυο φορές το μήνα στην Αθήνα και μελετάμε λογοτεχνικά έργα, κάνουμε κεραμική και yoga nidra, βγάζουμε τα σώψυχά μας και τα ξεδιπλώνουμε στο τραπέζι, δίπλα στη σούμα.
Τώρα τον Δεκαπενταύγουστο η παρέα ξανάσμιξε στο νησί, σχεδόν ολόκληρη.
Χορέψαμε στο πανηγύρι στη Βολισσό, χαλαρώσαμε στα θερμά λουτρά στα Αγιάσματα, παρακολουθήσαμε μαραθώνιο και θέατρο στη Λαγκάδα, πήγαμε σε συναυλίες στη Χώρα. Στήσαμε σκηνές στα Μαγεμένα, τεμπελιάσαμε κάτω από τα αρμυρίκια κι ανταλλάξαμε θεραπείες.
Γελούσαμε μέχρι δακρύων ακόμη κι όταν για πολλοστή φορά κολλήσαμε στην άμμο. Γελούσαμε όταν στη ροή του διαλόγου καταλαβαίναμε άλλα για άλλα, αλλά ακόμη κι όταν με αγωνία ακούγαμε βράδυ τα ζωντανά να περιτριγυρίζουν τις σκηνές μας.
Κάθε φορά ανανεώνουμε το ραντεβού με λαχτάρα, κάθε φορά πίνουμε στην υγειά της επόμενης συνάντησης, κάθε φορά συγκινούμαι όταν φεύγω. Όχι από λύπη, αλλά από ευγνωμοσύνη για το δώρο της σύνδεσης, για την απλόχερη φροντίδα, για την τόσο βαθιά εγγύτητα.
Ευγνωμοσύνη γιατί το περασμένο Πάσχα, στη Χίο βρήκα μια νέα οικογένεια κι έναν τόπο όπου αξίζει να ζεις.»