“Η αλλαγή απειλεί. Και μόνο η πιθανότητά της τρομοκρατεί και θυμώνει τους ανθρώπους. ”
Carl R. Rogers
Το πένθος και η απώλεια είναι δομικά συστατικά της ανθρώπινης ύπαρξης: γεννιόμαστε με ένα κλάμα, με τον αποχωρισμό από την μήτρα. Σε κάθε επόμενη αλλαγή που μας φέρνει η ζωή, είτε πρόκειται για απώλεια αγαπημένου προσώπου, υγείας, εργασίας, συντροφικής σχέσης, μετακόμισης, αντιδράμε με σοκ, με πόνο ή τουλάχιστον με δυσφορία.
Στην θεραπεία του πένθους είναι γνωστά τα πέντε στάδια που πρότεινε η Elisabeth Kübler-Ross (1969) :
- άρνηση και απομόνωση
- θυμός
- διαπραγμάτευση
- κατάθλιψη
- αποδοχή.
Στην Προσωποκεντρική Ψυχοθεραπεία βασικός πυλώνας στην θεραπεία πένθους-απώλειας είναι η αποδοχή και η ενσυναίσθηση, στόχος είναι να μπούμε μέσα στον κόσμο του θεραπευόμενου ώστε να του επιτρέψουμε να βιώσει το πένθος με τον δικό του τρόπο και ρυθμό, να το νοηματοδοτήσει και στη συνέχεια να βρει ένα νέο σκοπό ζωής μέσα από την απώλεια.
Βλ. άρθρο «Να αντέχεις να χάνεις»