Η δυναμική των ομάδων μελετήθηκε έντονα τη δεκαετία του ’60 από τον πρωτοπόρο ψυχολόγο Carl Rogers και αργότερα από τον I.Yalom.
Μέσα από την πλήρη αποδοχή και την απουσία κριτικής, σε ένα πλαίσιο ασφάλειας και μέσα από την βιωματική εμπειρία, επιτυγχάνεται η προσωπική ανάπτυξη και εμπειρία των μελών της. Μολονότι στην περίπτωση αυτή οι ομάδες δεν προσφέρουν αμιγώς προσωπική θεραπεία, μέσα από το παιχνίδι, τον αυτοσχεδιασμό και την σύνδεση προωθείται η γνώση και η επίγνωση μέσα από την αίσθηση. Βελτιώνεται η προσωπική αντίληψη, η σωματική και πνευματική πειθαρχία και αναπτύσσεται η συγκρότηση σκέψης, η φαντασία και η έκφραση.
Η Συνθετική Παιγνιόδραση χρησιμοποιεί τεχνικές και μεθόδους από τις τέχνες (θέατρο, μουσική, χορός, εικαστικά, λογοτεχνία), την Ψυχοθεραπεία και την Συμβουλευτική αλλά και τις Θεραπείες μέσω Τέχνης.
Η μέθοδος αυτή μπορεί να εφαρμοστεί στην εκπαίδευση ώστε να ενισχυθεί η διδασκαλία μέσα από το βίωμα αλλά και στις επιχειρήσεις προκειμένου να βελτιωθεί το team bonding.
