19 Μαρ 2020

Δεν άλλαξε σχεδόν καθόλου η καθημερινότητά μου από τότε που μπήκαμε σε καραντίνα. Μολονότι πολλοί με θεωρούν εξωστρεφή επειδή είμαι καλή στο networking, η αλήθεια είναι πως πάντα ζούσα μια πολύ μοναχική και ήσυχη ζωή. Από τότε μάλιστα που έγινα freelancer, άρχισα επιτέλους να δουλεύω από το σπίτι, με ησυχία και χωρίς άσκοπες μετακινήσεις. Παλιότερα ένιωθα «παράξενη» που δεν μου άρεσαν οι συναυλίες, τα πάρτυ και οι παρέες οι μεγάλες. Από μικρή, προτιμούσα να σηκωθώ νωρίς το πρωί να πάω για πεζοπορία, παρά να βγω Σάββατο βράδυ. Μετά ανακάλυψα στο διαδίκτυο πως υπάρχουν κι άλλοι σαν κι εμένα – άνθρωποι που χάνονται μες στα βιβλία, αγαπούν τη μοναχικότητα, φίλοι πολύ πιστοί αλλά που δεν αντέχουν τη βαβούρα του κόσμου του πολύ – κι έτσι άρχισα να νιώθω πολύ πιο «φυσιολογική».

Ακολουθούν μερικά tips από τη ζωή μιας introvert  για τις ημέρες της καρατίνας:

 

  1. Εργασία: ΟΧΙ στο multitasking

Υιοθέτησα το σύστημα της ψυχοθεραπείας online πολύ νωρίτερα από άλλους συναδέλφους για πολλούς λόγους. Πρώτον, ήθελα να ζήσω στην επαρχία όπου το target group είναι περιορισμένο. Δεύτερον, ως παιδί της πόλης ήξερα πως ο χρόνος είναι χρήμα. Τέλος, έχοντας ζήσει από κοντά αλλά και μελετήσει την χρόνια ασθένεια, μου ήταν ξεκάθαρο πως οι μετακινήσεις δεν είναι αυτονόητες για όλους.

Το ότι εργάζομαι από το σπίτι όμως, δε σημαίνει ότι περνάω την ημέρα μου με τις πιτζάμες. Εξοικονομώ χρόνο από τις μετακινήσεις κι απολαμβάνω το κακάο μου με ησυχία το πρωί, ωστόσο για να ξεκινήσω συνεδρία, πρέπει να κάνω το μπάνιο μου, να πλύνω τα δόντια μου, να ντυθώ με χρώματα φωτεινά για να φαίνομαι όμορφα στην οθόνη. Κάθομαι σε συγκεκριμένο χώρο, συνήθως στο γραφείο μου, εκτός κι αν το σήμα είναι χάλια οπότε μεταφέρομαι στο σαλόνι, δίπλα στο ρούτερ. Έχω ατζέντα γραφείου με τα ραντεβού μου αλλά και google calendar. Φροντίζω να έχω στο γραφείο μου οτιδήποτε μπορεί να χρειαστεί κατά τη διάρκεια μίας ή και περισσότερων συνεδριών – καφές, νερό, βιβλία για τις εκπαιδεύσεις – ώστε να μη χρειάζεται να σηκώνομαι συνέχεια και να αποσυντονίζομαι και εγώ και ο θεραπευόμενος.

Επειδή αρθρογραφώ αλλά και χρειάζεται να μελετώ πολύ, για ενημέρωση δική μου αλλά και για την Εκπαίδευση Αποτελεσματικού Γονέα, αξιοποιώ και κάποια από τα σαββατοκύριακα που δεν υπάρχουν συνεδρίες. Το γράψιμο και η μελέτη επίσης απαιτούν συγκέντρωση, πειθαρχία, γραφείο καθαρό, όλα τα απαραίτητα κοντά και πρόγραμμα – όσο πρόγραμμα μπορεί να μπει σε κάτι που χρειάζεται έμπνευση. Πάντως ακόμη και τότε, δε μαγειρεύω ενώ γράφω ή διαβάζω ούτε μιλάω στο τηλέφωνο.

  1. Ρουτίνες και ιεροτελεστίες: η χαρά του introvert

Είτε έχω πολλά ραντεβού σε μία μέρα είτε ελάχιστα, έχω τις ρουτίνες μου που είναι σχεδόν αδιαπραγμάτευτες: το κακάο μόλις σηκωθώ, το πρωινό γεύμα, το μαγείρεμα και φαγητό το μεσημέρι, ο μεσημεριανός ύπνος, ο καφές μετά τη σιέστα. Το σημαντικότερο ίσως χαρακτηριστικό των introvert, είναι πως εμείς απολαμβάνουμε και δίνουμε αξία σε αυτά τα μικρά, που οι άλλοι ούτε καν παρατηρούν.

Τουλάχιστον για αυτές τις μέρες της καραντίνας, δοκιμάστε αντί να παραγγείλετε ντελίβερι, να μαγειρέψετε εσείς οι ίδιοι το μεσημεριανό σας. Κάντε το ως μια πράξη αυτοφροντίδας, με μεράκι και προσοχή, συνοδεύστε το με μισό ποτήρι κόκκινο κρασί. Οι μέρες του εγκλεισμού μας δίνουν το πλεονέκτημα του αργού χρόνου, κάτι που απολαμβάνουμε μονάχα στις διακοπές. Γιατί γκρινιάζουμε αντί να το εκμεταλλευτούμε;

Για μένα προσωπικά είναι πολύ σημαντικό, αλλά και για όσους κάθονται αναγκαστικά μέσα στο σπίτι την περίοδο αυτή, να διατηρούμε τους ρυθμούς μας σταθερούς. Να ξυπνάμε  πάνω κάτω την ίδια ώρα κάθε μέρα, να τρώμε στις ίδιες ώρες και να φροντίζουμε τον εαυτό μας σα να επρόκειτο να μας δουν όχι ξένοι που θα μας κρίνουν, αλλά άνθρωποι αγαπημένοι: να διατηρούμαστε καθαροί και περιποιημένοι. Το να δούμε άπειρες ταινίες και να μπερδέψουμε τη νύχτα με τη μέρα, μπορεί να μας χαλαρώσει στην αρχή, πιθανότατα όμως και να μας βουλιάξει συναισθηματικά. Το να περιοριστεί η ζωή μας μεταξύ καναπέ και κρεβατιού, το να γεμίσει το κεφάλι μας με κακά μαντάτα και σήριαλ, μπορεί να αποβεί  ό,τι χειρότερο για την ψυχολογία μας. Ήρθε η ώρα να αγαπήσουμε τον αργό χρόνο αλλά όχι παθητικά.

  1. Και με την γυμναστική, τι γίνεται;

Ποτέ δεν άντεχα τα γυμναστήρια: όλη αυτή η ένταση και η συσσωρευμένη ενέργεια που εκπέμπουν, για μένα ήτανε σχεδόν τρομακτική. Επιπλέον, ποτέ δεν κατάλαβα γιατί κάποιος που μπορεί να περπατήσει στη φύση, πρέπει να τρέχει πάνω σε έναν διάδρομο, σε χώρο περιορισμένο και με τόσο κόσμο γύρω του. Έχω έναν σπασμένο σπόνδυλο κι όμως διατηρούμαι σε μια σχετική φόρμα με συχνό περπάτημα και γιόγκα μες στο σπίτι. Μήπως να το δοκιμάσετε; Για όσους δεν έχουν καθόλου πράσινο κοντά τους ή ζουν σε πολυσύχναστα μέρη, το περπάτημα ίσως να μην κρίνεται ασφαλές τις μέρες τούτες. Πολλά μπορούμε όμως να κάνουμε και μες στο ίδιο μας το σπίτι. Γιόγκα, πιλάτες, βαράκια, σκινάκι είτε μόνοι μας είτε με την καθοδήγηση δασκάλου μέσω διαδικτύου. Ένα στρωματάκι γυμναστικής όλοι διαθέτουμε, όπως και έναν υπολογιστή αν χρειαζόμαστε να παρακολουθήσουμε ένα πρόγραμμα γυμναστικής.

  1. Ευκαιρία να κοιτάξεις μέσα σου: Διαλογισμός, ημερολόγιο, ζωγραφική 

Μερικές ασχολίες απαιτούν χρόνο και χώρο που τώρα έχουμε άπλετο σχεδόν όλοι μας. Κάποιες τεχνικές όμως, μπορούν να μας βοηθήσουν ιδιαίτερα με τα συναισθήματα που αναδύονται την περίοδο αυτή. Κάνοντας διαλογισμό μπορούμε να έρθουμε σε επαφή με όσα δεν μπορούμε αλλιώς να συνειδητοποιήσουμε. Η παρατήρηση και η αποδοχή της σκέψης, των συναισθημάτων και των αισθήσεων, γνωστή και ως mindfulness, μας βοηθάει να γειωθούμε και να διαχειριστούμε τον φόβο μας για ένα αβέβαιο μέλλον.

 Άλλος πιο εύκολα, άλλος πιο δύσκολα, μπορούμε να περάσουμε από την συχνότητα του φόβου στη συχνότητα της χαράς, μόνο και μόνο με το να οραματιστούμε όμορφες στιγμές της ζωής μας ή ότι λουζόμαστε σε χρυσό φως. Υπάρχουν πολλοί καθοδηγούμενοι διαλογισμοί στο ίντερνετ. Επίσης, θετικές δηλώσεις όπως «είμαι ασφαλής και υγιής», αν επαναλαμβάνονται με αίσθημα πίστης κι αυτοπεποίθησης, μπορούν να μας ανεβάσουν το ηθικό.

Αυτές τις μέρες μπορούμε να κρατήσουμε ημερολόγιο ευγνωμοσύνης ή ημερολόγιο γενικώς. Είναι μια μεγάλη ευκαιρία να έρθουμε σε επαφή με όσα γρήγορα προσπερνούσαμε ως τώρα, συναισθήματα και σκέψεις. Δεν είναι τυχαίο που οι συγγραφείς μπαίνουν σε μια κατάσταση εθελοντικής καραντίνας  προκειμένου να παράγουν έργο.

Μπορείτε ακόμη να ζωγραφίσετε, να μπλέξετε, να κάνετε κεραμική ή κηπουρική ή οτιδήποτε άλλο σας ηρεμεί την ψυχή και τα χέρια, χωρίς την απαίτηση του στόχου. Δεν κάνουμε κάτι για να επιτύχουμε ένα καλό αποτέλεσμα, αλλά για να το απολαύσουμε. Πόσο θεραπευτικό από μόνο του!

  1. Η κοινωνική ζωή ενός εσωστρεφούς: κάντο κι εσύ, δουλεύει

Η Αθήνα είναι αχανής κι εγώ τα νυχτερινά στέκια δεν τα άντεχα ποτέ. Από πριν μετακινηθώ στο νησί λοιπόν, συχνά πυκνά, φίλες που μένουν μακριά στο λεκανοπέδιο τις έβλεπα μέσω skype για ένα ποτήρι κρασί. Ψυχρό θα μου πείτε, αλλά ήταν μια καλή λύση όταν έκανα δυο δουλειές και μεταπτυχιακό παράλληλα. Οι βοντεοκλήσεις έχουν αποδειχθεί ιδιαίτερα χρήσιμες τώρα που μένω στην επαρχία κι έχω πολλούς φίλους μακριά, αλλά ίσως είναι μια αποτελεσματική συνήθεια για όλους τώρα που είμαστε αναγκαστικά κλεισμένοι σπίτι. Δώστε ραντεβού κανονικά, ορίστε μέρα και ώρα σα να επρόκειτο να συναντηθείτε με τους φίλους ή τους συγγενείς σας από κοντά. Μην τους κάνετε απροειδοποίητες βιντεοκλήσεις την ώρα που εργάζονται, τρώνε ή ξεκουράζονται. Δώστε αξία στην συνάντηση κι ας είναι διαδικτυακή. Φτιάξτε τον αγαπημένο σας καφέ ή ποτό, ντυθείτε ανάλογα αν έχετε διάθεση, δείξτε από την κάμερα το σπίτι σας ή την θέα σας στα πρόσωπα που αγαπάτε.

Η ανάγκη για επικοινωνία και ανήκειν είναι η τρίτη μετά την ανάγκη για επιβίωση και ασφάλεια. Ας μην απομονωθούμε. Σε όλους μας αυτές τις μέρες θα λείψει σωματική επαφή, το χάδι, το φιλί, η αγκαλιά. Ας απολαύσουμε τουλάχιστον το δώρο της τεχνολογίας. Επαφή δεν είναι μόνο τα like στο facebook και στο instagram, τα μηνύματα σε viber και messenger αλλά και το να διαθέσουμε μισή ώρα να περάσουμε με τα αγαπημένα μας πρόσωπα στον υπολογιστή – κυρίως με κάποιους που υποφέρουν από μοναξιά αυτές τις μέρες.

  1. Καραντίνα: πίσω στα θρανία

Εδώ και αρκετά  χρόνια έκανα διαδικτυακά μαθήματα αρωματοθεραπείας, βοτανοθεραπείας αλλά και σεμινάρια σχετικά με την δουλειά μου, την ψυχοθεραπεία, σε πλατφόρμες όπου συμμετείχαμε άτομα από όλη την Ελλάδα και είχε πραγματικά πολύ ενδιαφέρον.  Σήμερα προσφέρονται μαθήματα από πολλά πανεπιστήμια αλλά και ιδιώτες online. Και δεν είναι μόνο αυτό. Θυμάστε εκείνη την διπλωματική που χρόνια περιμένει; Ή την ξένη γλώσσα που κάποτε αφήσατε στη μέση; Η καραντίνα είναι μια ευκαιρία να τα ξαναπιάσετε.

Αντιλαμβάνομαι ότι για τους πιο εξωστρεφείς είναι μεγάλη καταπίεση να ζουν κλεισμένοι μες στο σπίτι, όπως και για τις οικογένειες με μικρά παιδιά που έχουνε πολλή ενέργεια ή για ζευγάρια που δεν τα πήγαιναν καλά μεταξύ τους και πριν τη καραντίνα. Είναι όμως μια ευκαιρία να κοιτάξουμε και μέσα μας. Είναι λες και ο χρόνος ξαφνικά σταμάτησε. Ένα pause σε μια ταινία ή ένας μεγεθυντικός φακός που τα δείχνει όλα πιο έντονα. Η πανδημία του κορωνοϊού θα φέρει απώλειες σε ανθρώπους αλλά και σε οικονομικό επίπεδο. Θα μας βοηθήσει όμως ίσως να εκτιμήσουμε όσα μέχρι τώρα θεωρούσαμε αυτονόητα, τις απλές χαρές της ζωής. Είναι και μια ευκαιρία να γνωρίσουμε ίσως καλύτερα το σπίτι μας, τους δικούς μας ανθρώπους αλλά κυρίως εμάς, τους φόβους μας, και τις προτεραιότητές μας. Καλή μας δύναμη λοιπόν!

Βιβλιογραφία:

McLeod, S. (2007). Maslow’s hierarchy of needs. Simply psychology, 1, 1-8.

Cain, S. (2013). Quiet: The power of introverts in a world that can’t stop talking. Broadway Books.

Saraswati, S. S., & Hiti, J. K. (1984). Yoga nidra. Bihar School of Yoga.